What are Bangkok
Treasures?

Guide

Well Shop ร้านโชห่วยที่ไม่เคยหยุดพัฒนา เมื่อนึกถึงร้านโชห่วยสักร้าน เรามักจะนึกถึงขนมขบเคี้ยว ลูกอม เครื่องดื่ม สบู่ แชมพู แปรงสีฟัน ซอสปรุงรส หรือก็คือเครื่องอุปโภคบริโภคทั้งหลาย แต่ห่างออกไปจากออฟฟิศของชาวทราเวลในซอยสำราญราษฎร์แค่เพียงไม่กี่ก้าว ยังมีร้านโชห่วยเท่ๆ ที่มีสินค้าหลักเป็นคราฟต์เบียร์จากทั้งไทยและต่างประเทศเกือบ 100 แบรนด์ตั้งอยู่ด้วย เราจึงไม่พลาดที่จะแวะมาจิบเบียร์เย็นๆ เอ๊ย! แวะมาชวน ‘เฮียเคน’ เจ้าของร้าน Well Shop นั่งคุยกันยาวๆ สักที ‘ร้านโชห่วย’ หรือร้านขายของชำ เป็นคำที่มีที่มาจากภาษาจีนว่า 粗货 (อ่านว่าโชวห่วย) ซึ่งอาจหมายความถึง ‘สินค้าที่มีไว้สำหรับกินใช้ในชีวิตประจำวัน’ แต่ที่ร้าน Well Shop แห่งนี้ เฮียเคนบอกว่า “เราจำเป็นต้องเปลี่ยน” อย่างที่ทุกคนรู้กันว่าในปัจจุบันประเทศไทยเต็มไปด้วยโมเดิร์นเทรด อย่างห้างสรรพสินและร้านสะดวกซื้อ ชนิดที่ว่าจะหันหน้าไปทางไหนก็มีอยู่ทุกหัวมุมถนน การมีอยู่ของร้านโชห่วยเล็กๆ จึงลดน้อยและเลือนรางลงทุกที แน่นอนว่าร้านขายของชำอายุกว่า 20 ปีอย่าง Well Shop เองก็เช่นกัน เมื่อต้นปี พ.ศ.2560 ที่ผ่านมาเฮียเคนจึงตัดสินใจเปลี่ยนแปลงร้านเพื่อความอยู่รอด โดยเริ่มสั่งคราฟต์เบียร์ไทย 5-6 […]

Eat

“บ้านขนมปังขิง” ร้านกาแฟกึ่งพิพิธภัณฑ์ในบ้านไม้เก่าอายุกว่าร้อยปี เมื่อแสงไฟอันอบอุ่นถูกจุดขึ้นในบ้านไม้ทรงขนมปังขิงที่เคยมืดสนิท และประตูไม้เก่าแก่ที่เคยคล้องกุญแจแน่นหนาเปิดต้อนรับผู้มาเยือนอีกครั้ง ปริศนาแห่งวันวานที่ซ่อนตัวอยู่กลางย่านเสาชิงช้าก็พร้อมที่จะเชื้อเชิญให้ทุกคนเข้ามาร่วมหาคำตอบ ตลอดหลายปีที่ชาว Trawell ใช้ชีวิตผูกพันอยู่ในย่านพระนคร ไม่ว่าจะเป็นการลงพื้นที่เก็บข้อมูล การค้นหาสถานที่แปลกใหม่ การพูดคุยผู้คนที่น่าสนใจ ไปจนถึงการตะลุยหาอาหารจานอร่อยมาเติมลงท้องในทุกเที่ยงวัน “เสาชิงช้า” เป็นอีกหนึ่งย่านที่เรามักจะมีโอกาสให้ต้องแวะเวียนผ่านไปผ่านมาเสมอ และทุกๆ ครั้งที่มาเยือนเสาชิงช้า สิ่งหนึ่งที่เราต้องทำก็คือการชะเง้อมองและสำรวจความเป็นไปในบ้านไม้เก่าหลังงามที่ปิดตัวอย่างสงบนิ่งอยู่ในซอยหลังโบสถ์พราหมณ์ พลางจินตนาการด้วยความสงสัยถึงความสวยงามภายในและเรื่องราวในอดีตที่หลบซ่อนอยู่หลังบานประตู วันนี้เราก็ยังคงกินข้าวกลางวันบนถนนดินสอและแอบชะเง้อคอมองบ้านขนมปังขิงเหมือนทุกครั้ง เพียงแต่วันนี้ประตูไม้ที่เคยปิดสนิทกลับเปิดกว้าง และความฝันที่จะได้เดินสำรวจบ้านหลังงามของเราก็ไม่ได้เป็นเพียงแค่จินตนาการอีกต่อไป เพราะ “บ้านขนมปังขิง” ได้เปิดขึ้นใหม่ ในฐานะร้านกาแฟกึ่งพิพิธภัณฑ์ที่พร้อมชวนทุกคนมาร่วมย้อนเวลาไปด้วยกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เปิดประตูแห่งกาลเวลาแล้วตามมาทำความรู้จักกับ “บ้านขนมปังขิง” ไปพร้อมกันได้เลย! “บ้านขนมปังขิง” เป็นบ้านที่ถูกสร้างขึ้นด้วยสถาปัตยกรรมแบบ Gingerbread house ซึ่งได้รับอิทธิพลมาจากตะวันตกในช่วงรัชกาลที่ 4 โดยสาเหตุที่สถาปัตยกรรมสไตล์นี้มีชื่อที่น่ารักน่ากินขนาดนี้ ก็เป็นเพราะลักษณะของการตกแต่งลวดลายฉลุที่สวยงามละเอียดอ่อนบนตัวบ้าน ที่มีความคล้ายคลึงกับ “บ้านขนมปังขิง” หรือคุ้กกี้ที่ชาวยุโรปมักจะทำกินกันในเทศกาลคริสต์มาส ซึ่งเป็นบ้านที่มีการตกแต่งลวดลายด้วยน้ำตาลที่อ่อนช้อยและสวยงาม โดยบ้านขนมปังขิงที่ตั้งอยู่ในย่านเสาชิงช้าหลังนี้ คาดว่ามีอายุ 106 ปี สร้างขึ้นในปีพ.ศ. 2456 โดยมีเจ้าของคนแรกเป็นขุนนางชั้นรองอำมาตโท ชื่อ “ขุนประเสริฐทะเบียน (ขัน)” เป็นผู้สร้างขึ้น ลักษณะของบ้านหลังนี้จึงเป็นบ้านของชนชั้นกลางที่หาชมได้ยากในปัจจุบัน เพราะนอกจากวังที่หรือพักอาศัยของชนชั้นสูงแล้ว สถาปัตยกรรมของยุคนี้มักจะถูกขายและรื้อทิ้งไปตามกาลเวลา โดยถ้าสังเกตดีๆ จะพบว่าตามช่องลมและรั้วประตูทั้งหมดจะมีสัญลักษณ์ประจำตัวของขุนประเสริฐทะเบียนหรือนายขัน ซึ่งเป็นรูปตัวอักษร […]

Eat

‘ตั้งโต๊ะสี’ ก๋วยเตี๋ยวรสมืออาม่าที่ปรุงรสด้วยความทรงจำ สำหรับเหล่าอาตี๋อาหมวยและลูกหลานชาวจีนในประเทศไทย การกลับบ้านไปไหว้เจ้าและพบปะสังสรรค์กับอากงอาม่าอาอี๊อากู๋ ในวันสำคัญต่างๆ คงเป็นความทรงจำอันดับแรกๆ ที่ผุดขึ้นมาเมื่อถามถึง ‘ครอบครัว’ แต่เมื่อชีวิตไม่ได้มีเพียงเรื่องครอบครัวเท่านั้น งานประจำที่รัดตัว บ้านพักอาศัยที่อยู่ไกลลิบ และจำนวนรถติดๆ บนท้องถนน ก็เริ่มทำให้ลูกหลานชาวจีนเริ่มห่างเหินจากการกลับบ้านมากขึ้นทุกที ครอบครัวของ ‘พี่แบงค์-ภัค โรจนสุมาพงศ์’ ก็เช่นกัน แต่เมื่อความห่างเหินทางกายไม่ได้ทำให้ความผูกพันภายในครอบครัวลดน้อยลง ความห่างเหินนี้เอง จึงเป็นสิ่งที่ทำให้เราได้แวะมานั่งคุยกับพี่แบงค์อยู่ในร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ ใจกลางย่านอารีย์ที่มีชื่อว่า ‘ตั้งโต๊ะสี’ แห่งนี้ ‘ตั้งโต๊ะสี’ เป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ ที่เพิ่งเปิดมาได้ประมาณ 1 ปี แต่เต็มไปด้วยประวัติที่ยาวนาน เพราะก่อนที่จะมาเปิดสาขาที่อารีย์แบบนี้ ทางร้านเปิดทำการอยู่ที่ ‘เวิ้งนครเกษม’ ในฐานะร้านก๋วยเตี๋ยวไม่มีชื่อเจ้าเก่าแก่ ที่ทุกคนพร้อมใจกันเรียกว่า “ก๋วยเตี๋ยวอาม่าเวิ้ง” ที่สืบทอดรสชาติแบบแต้จิ๋วแท้ๆ มาตั้งแต่ปีพ.ศ. 2480 หรือกว่า 80 ปีมาแล้ว ธุรกิจครอบครัวร้านนี้ เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่ยุคที่อากงของพี่แบงค์ซึ่งเป็นชาวจีนแต้จิ๋ว อพยพมาตั้งเนื้อตั้งตัวในประเทศไทย พร้อมกับพกสูตรลูกชิ้นปลาแท้ๆ มาเปิดร้านก๋วยเตี๋ยว เมื่ออากงเสีย อาม่าจึงเข้ามารับช่วงต่อ ภาพของอาม่าใจดีที่ยืนลวกก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาจึงกลายมาเป็นสิ่งที่คุ้นตาของชาวเวิ้งฯ ที่ในสุด “เมื่อก่อนต้องไปบ้านอาม่าทุกสัปดาห์ แต่พออาม่าเสีย ตอนนี้มันกลายเป็นเดือน สองเดือน […]